Секој ден, па така и денес, во светот се генерираат околу 2.5 ексабајти податоци. Тоа е многу, но тоа не е ништо во споредба со тоа каде одиме. Предвидувањата велат дека, до 2025 година, возилата ќе пренесуваат до 10 ексабајти податоци до и од Cloud сервисите. И тоа е само една примена меѓу многуте, а да не ги спомнуваме оние кои допрва идат.

Па, како можеме да избегнеме изложување на дата центрите до скриениот леден брег на податоци, како што е IoT? Се смета дека врските со Cloud сервисите нема секогаш да бидат доволно брзи. Веднаш станува јасно дека, во иднина, ќе бидеме принудени на селекција на податоците. Во повеќето сценарија, претпоставката дека сè ќе биде во Cloud сервисите со силна и стабилна врска, станува нереална.

Доколку сме подготвени да ја прошириме дефиницијата за Edge Computing малку подалеку од технологијата што моментално прави наслови со тоа, навистина не е ништо ново. Мрежи за испорака на содржини (CDNs), како што се Akamai, постојта уште од 90-тите години, на пример. CDN е начин за дистрибуција на статичка содржина на повеќе локации за да ги доближи информациите до каде што всушност се користи. Ова се покажа како многу ефикасен модел за видео стриминг. Токму Edge Computing е изградено врз тој пристап. Но, наместо поединечните јазли во близина на работ на мрежата, само складирање и сервирање содржини, тие исто така добиваат и обработуваат податоци.

По доаѓањето на Cloud сервисите, постоењето на такви интелегентни јазли помеѓу корисниците и дата центрите беше важен напредок. Оваа комбинација овозможи сценарио во кое сега можеме да ја комбинираме зголемената заштита на податоците и помалата латентност на решенијата со флексибилност и пристапност до Cloud сервисите.

Голем број нови апликации поставуваат нови барања за начинот на кој се движиме и ги обработуваме податоците. Автономни возила, паметни домови и паметното производство вклучуваат поврзани уреди кои генерираат тони корисни податоци. Но, необработените податоци од самите сензори нема да ви помогнат да избегнете сообраќаен метеж, да вршите превентивно одржување на фабричката опрема или да добиете текстуална порака дека вашето дете безбедно пристигнало дома. Сите овие работи бараат некој вид на обработка, за да биде анализа во реално време, машинско учење или некој друг вид на вештачка интелигенција.

Во моментов, поголемиот дел од таа обработка се случува во големите дата центри. Но, како што побарувачката за компјутерски ресурси расте, ова повеќе не е остварлив модел. Овие случаи на употреба ќе генерираат повеќе податоци и ќе бараат побрзо време на одговор отколку што може да се справи Cloud сервисот.

Во моментов, само 10% од сите податоци се обработуваат надвор од Cloud сервисите или дата центрите. Се предвидува дека до 2022 година, неверојатни 50% од сите податоци ќе бидат обработени некаде на друго место (читај Edge). Друг развој кој ќе помогне да се дефинира предноста во иднина е тековната транзиција кон 5G мобилните мрежи во многу земји. Носителите се распоредуваат или активно размислуваат за додавање на работните центри за микро податоци во близина на нивните нови мобилни 5G базни станици.

Постои широк спектар на нови технологии кои се вметнуваат во просторот помеѓу уредот иCloud сервисот. Сите тие се борат за позиција. Имате IoT Edge на Microsoft Azure, AWS Greengrass, AWS Lambda и Akraino Edge Stack, што потврдува дека Intel се вклучува само за да именува неколку.

Меѓу овие напредни технологии постојат и вертикални решенија кои покриваат сè од IoT уредите и работните сервери сè до Cloud сервисот, како и хоризонтални пристапи кои имаат за цел да додадат функционалност на Edge Computing на широк опсег на уреди, како на пример со апликации кои работат во контејнери или хипервизори на различни уреди во дадена инфраструктура.

Со поставување на складирање и компјутерски ресурси поблиску до изворот на податоците, латентноста и потребната ширина на пропусниот опсег се драстично намалени. Но, што е со безбедноста? Тоа е нешто што многу ќе се разликува низ апликациите. Некои експерти веруваат дека со ограничување на количината на податоци кои патуваат низ отворен интернет, работните компјутери ја зголемуваат безбедноста. И за компании со чувствителни податоци кои не смеат да ги напуштат просториите, ова е голема корист. Од друга страна, додавањето на безброј IoT уреди и посебно ниво на инфраструктура, вклучувајќи ги и работните сервери, им дава на малициозните елементи поголем простор за напади. Бидејќи секоја дополнителна крајна точка што ја додавате може потенцијално да биде компромитирана и да обезбеди патека за инфилтрирање на основни мрежи.

Друго прашање за движењето на инфраструктурата од Cloude до Edge Computing е прашањето за сопственоста, работењето и одржувањето. Компаниите ја искористија можноста од Cloud Computing делумно поради нејзиниот потенцијал драстично да ги олеснат административните и одржливите оптоварувања. Ако веќе е очигледно дека одиме кон Edge Computing, тогаш кој ќе го поседува и кој ќе раководи со него?
На ова прашања е тешко да се одговори сега, бидејќи има малку јасност за тоа кои технологии ќе преовладуваат. Едно е сигурно: кој е задолжен за дата центрите на иднината и колку е голем или мал тој објект може да се претвори, ефикасноста ќе биде клучен фактор. Секој работ објект ќе треба да се прилагоди за соодветната апликација. Но, без оглед на големината, инфраструктурата на дата центрите на иднината, освен моќноста и ладењето ќе биде од голема важност, со оглед на тоа што податоците се носат кон Edge.